تقسیم بندی بدهی ها از منظر بانکی

یکی از مواردی که موسسات مالی و اعتباری را ترغیب به دادن وام یا هر گونه خدمات مالی به مشتریان خود می کند، مقایسه نوع بدهی اشخاص حقیقی یا شرکتها میباشد.

بنگاههای مالی و اعتباری بدهی مشتریان خود را به دو بخش ‹بدهی خوب› و ‹بدهی بد› تقسیم بندی میکنند. در صورتیکه خود ما فکر میکنیم که همه بدهی ها بد هستند. ‹ بدهی خوب› را میشود مانند صندوقی در نظر گرفت که شما خرید یا خریدهای با ارزش خود را داخل آن نگه داری میکنید. برای مثال می توان از خرید املاک و مستغلات نام برد. اما ‹بدهی بد› پولی است که شما برای خرید یک سرمایهگذاری مستهلک استفاده میکنید. مانند اتومبیل، قایق و لباس و هر گونه مواد مصرفی که به سرعت ارزش خود را از دست بدهد و هیچ درآمدی در پی ندارد و پر واضح است که نرخ بهره شما دراین سرمایهگذاری حتی اگر نرخ امروز بهره بانکی کم باشد به علت ریسک بالایی که بانک تقبل می کند، بهره بانکی شما بالا خواهد بود. بدهی کارتهایی اعتباری نیز با توجه به نرخ بهره بالایی که دارند جزو ‹بدهی بد› محسوب میشوند.